تیزر تبلیغاتی مربوط به کنسرت 11 سپتامبر در ایتالیا توسط محسن نامجو و گلشیفته فراهانی
موسیقی محسن نامجو، هنرمند جوان و نوجوی موسیقی ایران - كه نزدیك است به هنرمندی جهانی بدل شود - سهل است و ممتنع.در بسیاری از كارهای آوازی‌اش با همراهی یك ساز كه خود می‌نوازد، در مقام شاعری نوجو و سنت‌شكن و ترانه‌سرایی حتی شالوده‌شكن ظاهر می‌شود و اشعاری را كه خود سروده است با همراهی سه‌تار یا گیتار می‌خواند. اشعار این ترانه‌ها به فراخور محتوا و مضمون گاه از اوزان عروضی پیروی می‌كنند و گاه قالب سپید و آزاد به خود می‌گیرند و گاه در پی ایجاد نوعی موسیقی در هجاها و قالب شعری است. در اینگونه آثار، در پی رعایت یك سنت ترانه‌سرایی به سان هنرمندی ظاهر می‌شود كه در پی ایجاد نوعی موسیقی بلوز با قالب ایرانی است و گاه حتی شكل هنرمندی از جنس موسیقی راك معترض را به خود می‌گیرد. موسیقی او در این نوع از آثارش با رعایت فرم‌های ایرانی، موسیقی ردیفی و مقام‌های ایرانی آغاز می‌شود اما نامجو، اغلب این فرم‌های متعارف را می‌شكند و با نوآوری یا بداهه‌نوازی از قالب سنتی و متعارف فراتر می‌رود.اشعارش در این آثار از دانش و مجموعه خوانده‌های وسیع او حكایت می‌كند و گهگاه باری اجتماعی یا معرفتی و فلسفی به خود می‌گیرد.در نوعی دیگر از آثارش از موسیقی پرحجم‌تری استفاده می‌كند و نوعی موسیقی تلفیقی (یا فیوژن) را شكل می‌دهد كه با تركیب سنت‌های آوازی ایرانی، رعایت قالب موسیقی ردیفی، ریتم راك (با همراهی یك گروه كوچك موسیقی متشكل از مجموعه سازهای كوبه‌ای و گیتار الكترونیك) و موسیقی خراسانی همراه است. از آواز به عنوان صدای همراه سازها سود می‌برد و ریتم‌های راك انتخابی‌اش حتی او را به حیطه جاز راك می‌برد. گاه از اشعار شاعرانی چون حافظ و مولوی سود می‌برد و آنها را در این قالب تركیبی بازخوانی می‌كند. اشعارش پر از ارجاعاتی به كتاب‌ها، خوانده‌ها و حتی اخبار و حوادث روز است و گاه از دقت و مداقه او در فرهنگ پاپ و عام ایرانی حكایت دارد.در كیمیاگر اما با یك محسن نامجوی متفاوت سروكار داریم، در نقش یك <گروه تئاتری> كه كتاب كیمیاگر را چون یك اثر نمایشی اجرا كرده است. او در نقش تمام پرسوناژهای این اثر ظاهر شده است و همه نقش‌ها را به شیوه‌ای شبیه یك نمایش رادیویی یا تئاتر صوتی بازی كرده است. جدا از این، اینجا او را در نقش موسیقیدانی تمام‌عیار می‌بینیم. با قطعه‌هایی از موسیقی تلفیقی كه نه فقط شخصیت و ساختار موسیقایی او را در خود دارند بلكه چون یك موسیقیدان مصنف موسیقی فیلم یا تئاتر به خلق فضای اثر در هر لحظه و هر فصل كمك كرده است. سازهای او اینجا فقط سازهایی متعارف نیستند بلكه از سازهایی غیرمتعارف، ادوات صوتی متنوع و حتی روزمره برای خلق فضا بهره برده است و به یك موسیقی حیرت‌انگیز، پرحجم، متشكل از سازهای گوناگون، ادوات صوتی و صدای انسانی به مثابه یك ساز برای خلق فضا و موقعیت رسیده است. این تجربه‌ای تازه برای او و برای موسیقی ایران است.
اینجا را هم ببینید:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر